Jarno, greenkeeper bij Olympique Marseille

Geef toe, zo'n titel als hierboven staat niet slecht op je CV. Het was Jarno zelf die al in september 2023 aangaf op stage te willen gaan bij een voetbalploeg in het buitenland, omdat hij dan zijn ervaringen van in het Jan Breydelstadion zou kunnen toepassen op grotere schaal. Dankzij zijn connecties in Jan Breydel en een goede verstandhouding met het bedrijf Natural Grass NV, slaagde hij er dan een jaar later ook in om een stageplekje te bemachtigen bij Olympique Marseille, een absolute topper in Frankrijk. Jarno licht toe hoe hij zijn eerste dagen in het zuiden van Frankrijk heeft beleefd:

Zondagochtend stond de treinreis op het programma. Alles verliep vlot, maar wel emotioneel, zeker voor mama en mijn vriendin. Na 5 uur op de trein kwam ik tegen de middag al aan in het zonnige Marseille. Beter zo, want ik moest nog wel enkele zaken regelen, zoals mijn metro- en busabonnement voor de komende periode. De oefenvelden van Olympique Marseille liggen namelijk ongeveer 1 uur buiten het centrum van de stad waar ik verblijf. Ik zag dat de afstand tot mijn b&b maar 30 minuutjes wandelen was, maar ik wist niet dat alle straten in Marseille zo steil waren, dus het was best een pittige wandeling.

Wat mijn verblijfplaats betreft, moet ik zeggen dat dit echt wel een 'speciaal' plekje is. Begrijp me niet verkeerd, de mensen van de b&b 'Pitchounette et Olives" zijn erg vriendelijk, maar wel zeer bijzonder en wat chaotisch. Een blik op hun website zegt eigenlijk al genoeg: Maison Pitchounette. Ik ben de mensen wel erg dankbaar, want het was niet simpel om als minderjarige een slaapplek te vinden in een veilige buurt in Marseille. Gelukkig heb ik die hier wel gevonden en heb ik nu een goede uitvalsbasis. Ik ben hier helemaal alleen, dus ik heb meteen de grootste kamer genomen!

Op naar het werk dan. Voorlopig (?) nog niet naar het officiële veld van Marseille, maar wel de oefenterreinen buiten de stad. Het openbaar vervoer hier is goed geregeld; de metro en bus brengen me vlot naar het stadion. Op de terugweg heb ik ook de e-steps ontdekt, wat een snelle en handige manier is om me in de stad te verplaatsen. Op het werk zelf werd ik goed ontvangen door de collega’s. Het Frans blijft een uitdaging, al gaan één-op-één gesprekken beter, maar als ik vraag om ‘plus doucement’ te spreken, lukt het wel. Ik begin ook een aardig woordje ‘Franglais’ te spreken – een mengeling van Frans en Engels, wat hier handig is.

Het werktempo is wel even wennen. We zijn met zeven man voor drie velden, en toch gaat alles een stuk trager dan ik gewend ben kin Brugge. De Zuiderse mentaliteit is hier duidelijk voelbaar. Mijn dagen zijn goed gevuld, zeker met het beurtensysteem waarbij telkens drie mensen langer blijven na de laatste training. De eerste ploeg traint om 11 uur en daarna opnieuw tussen 15 en 17:30 uur, waardoor er altijd nog werk is om het veld te onderhouden nadien. Dinsdag was het mijn beurt en was ik met twee collega’s verantwoordelijk voor het opruimen en inspecteren van de velden na de training. Ik kwam pas rond 21u30 uitgeput thuis.

Om af te sluiten wil ik nog zeggen dat ik veel negatiefs gehoord had over de veiligheid in Marseille, en eerlijk gezegd was ik een beetje bang door al die berichtgeving. Maar tot nu toe valt het allemaal goed mee. Wat me wel meteen opviel, is hoe duur alles hier is. Mijn eerste trip naar de supermarkt was een kleine shock – de prijzen liggen hier een stuk hoger dan in België. Gelukkig kan ik zelf koken in mijn B&B, wat toch wat kosten bespaart. Ik zal alleszins proberen om van mijn colaverslaving af te geraken!