Zo, intussen ben ik gepakt en gezakt – helemaal klaar om terug naar huis te vertrekken. De laatste dagen van mijn stage zaten nog boordevol leuke ervaringen, en ik heb ook de collega’s beter leren kennen.
Woensdag bracht ik nog door op het trainingscentrum. Het blijft er erg druk door de vernieuwing van één van de velden. Iedereen loopt op de toppen van z’n tenen, maar het toont vooral hoe precies en toegewijd er hier gewerkt wordt. Die avond kwam meneer Reynaert langs voor een korte inspectie van mijn verblijf. We besloten samen iets te gaan eten, want ik had eerlijk toegegeven dat het soms wat eenzaam kon zijn na de werkdag. Het werd een gezellige avond met een etentje én een drankje terwijl we samen de match PSG – Aston Villa bekeken.
Donderdag stond in het teken van mijn stagementor Logan en de officiële evaluatie. We spraken opnieuw af op het trainingscentrum. Het deed deugd om te horen dat hij erg tevreden was over mijn werkattitude en communicatie. Volgens hem zou ik meteen mogen terugkomen als er een plaats vrijkomt. Intussen heb ik ook contactgegevens van enkele topgreenkeepers verzameld – mensen die ervaring hebben met WK-finales en Champions League-wedstrijden. Een ongelofelijke kans dus!
’s Avonds schrok ik even toen ik merkte dat ik mijn portefeuille kwijt was. Die bleek nergens meer te vinden. Gelukkig kon ik bij de politie langsgaan, en zij bezorgden me de nodige documenten zodat ik zonder problemen naar België kon terugreizen.
Vrijdag werkten we nog stevig door in de voormiddag, maar iedereen was duidelijk op: de intensieve week had z’n sporen nagelaten. Daarom werd het werk vroeg afgerond en hebben we met z’n allen mijn afscheid gevierd. Die viering had trouwens nog een vreemd kantje: ik kreeg even problemen met de politie omdat ik binnenkwam met een pet op – blijkbaar mag dat niet overal. Uiteindelijk moest ik tien minuten wachten omdat ze daar aan het klinken waren op een verjaardag van een collega. Gelukkig mocht ik daarna alsnog binnen en vroegen ze me zelfs om een groepsfoto te maken. Hoe ik daar dan weer in beland ben, geen idee – maar het werd uiteindelijk wel een grappige afsluiter.
De laatste avond bracht ik samen met de collega’s door in Le Vieux-Port. Het was een prachtige afsluiting van mijn twee weken hier. Als bedankje kreeg ik zelfs een fles champagne van het team – een fijn gebaar dat ik erg apprecieerde.
De eerste week was wat wennen, en het besef dat ik er echt alleen voor stond, woog soms zwaar. Gelukkig hielpen de telefoontjes met het thuisfront, en ben ik me na een paar dagen beter beginnen voelen. Alles is uiteindelijk voorbijgevlogen, en ik kijk met een warm gevoel terug op deze ervaring.
Via deze weg wil ik ook nog even iedereen bedanken die betrokken is bij de organisatie van deze stage. Dankzij jullie heb ik een onvergetelijke tijd beleefd!
Reactie plaatsen
Reacties